دانلود آهنگ نیل و جنجال سرزنش

Intro :

تو اگه چشات تا صبح میبارید

من خون توو چشام داشت

آروم میچرخید
تو اگه صدات آروم میلرزید

من بغض توو صدام داشت

آروم می گندید
تو اگه هوات برداشته بری

اما واسه من راهی نمونده

جز همین
که نگات برگرده سمتم

ببینی سوختم

خاکسترم زمین
Verse.1 :

مونده به جا

مونده به یاد

دیگه به روم نیار

دیگه ازم نخواه
برگردم به قبلم

به قبرم

به دروغ شأن

به غروری که

رفته بباد
برگردی به قبلن

به اول

به غروب دشت

به پروانه ی

مرده رو آب
بد کردی نه عمدن

نه رسمن

به من نه به خودت!

به آدمی که

بهش نمیاد
Hook :

نه بهش نمیاد

بد بودن

نه بهش میاد

ساکت و از توو سرد
نه عشق میخواد

نه ماتم

نه کش میداد

ماجرا رو از رو غم
نه بهم نمیاد

خوب بودن

نه تِم سیاس

نه از توو سنگین سبز
یه وقتا منم

سگ بودم

پا به پات هار

واسه بدخوامون یه سم
Chorus :

دیگه نمی کشم سرزنش بشم

نمیتونم دیگه مثه اولش بشم

یه تلنگر کافیه تا عصبی بشم

تو کدوم آسایشگاه باید بستری بشم

رویاهام دونه دونه میرن از یاد

میگم  میرسم و

رو زمین میخزم باز

چقد رو سیاه شدم

پیش پرواز

این روزگار کوفتی چی ازم ساخت
حتی نمیدونم کی تموم میشم

من 4 و 20 تنها رو تیغ تلپ بی شک

یه ارتفاع کافیه تا فلج بشم

کفن سفیدتر.. بالامو چیدن بی شرم

رویاهام دونه دونه میرن از یاد

میگم  میرسم و

رو زمین میخزم باز

چقد رو سیاه شدم

پیش پرواز

این روزگار کوفتی چی ازم ساخت
Verse.3 :

هنو بی اثر

بودم و میگفتن..

نبودی اصن!
من یه عمره

به هیچی

به موقع نرسیدم!
باهام حرف از..

کار ضروری نزن...
اینه داستانِ هرروز

فکرا مسلحن تا دندون
من .. خوبم.. ممنون

فقط دور نگهم دارید از نور
Verse.4 :

با این باری که رومه

حق بدین شونه‌هام خمه

حالا که جای من

چندتا استخون

توو لباسمه!
یه سری بودن

میگفتن این

سوز آخره..

ولی این زمستون

قاتل جون آدمه
Verse.5 :

حس میکنم کل راه

هدر رفتم و

سنگینی این همه بار

خمم کردنو

با شادی پلاستیکی

از غمم کم نکن

لگد شدم تا یاد گرفتم

لگد کردنو
قول دادم

دیگه با خودم

در نیوفتم

تا دیدم رو میز

غذای مامان

دست‌نخوردس

من که خیلی وقته کوره

صبح ها اشتهام
حس میکنم عه این زندگی سهم نبردم

کجان اونا که فک کردن هوامو دارن...
حالا که پای زندگی روانو دادم

تو قصه شنیدی که شبا بخوابی راحت

ولی قصه های توو سر من نذاشت بخوابم
Chorus & Outro :

دیگه نمی کشم سرزنش بشم

نمیتونم دیگه مثه اولش بشم

یه تلنگر کافیه تا عصبی بشم

تو‌ کدوم آسایشگاه باید بستری بشم

رویاهام دونه دونه میرن از یاد

میگم  میرسم و

رو زمین میخزم باز

چقد رو سیاه شدم

پیش پرواز

این روزگار کوفتی چی ازم ساخت
هی...

روزا میان و من شبا بیدارباشم

نبود نمیکشم تا معتادش نشم

من یه تله‌ام یه درخت با یه حجم درد

طعم کال ثمر این همه سال من

شد گوله های حرف

رو کوله بار زخم

جور

زوزه های باد روند

سایه‌ها رو از نور

یه قصه‌‌ی بی روح

ساده از تن جا موند

تشنه و خاک راه بود

و حاصل یه عمر دود